ارتودنسی از پشت دندان چگونه و برای چه کسانی مناسب است؟

ارتودنسی از پشت دندان

ارتودنسی از پشت دندان چگونه و برای چه کسانی مناسب است؟

ارتودنسی پشت دندان ها که به آن ارتودنسی لینگوال گفته می شود مثل ارتودنسی معمولی شامل سیم ها و براکت ها است که به شکل سفارشی و اختصاصی (Customized) مورد استفاده قرار می گیرد (شکل ۱).

Lingual
شکل ۱

منظور از سفارشی این است که برای هر بیمار به طور اختصاصی ساخته می شود به صورتی که موقعیت هر براکت از قبل تعیین می شود (توسط کمپانی) سپس ساخته شده و برای ارتودنتیست به مطب ارسال می گردد.
این تکنیک ضمن این که دقت بالا را به ارمغان می آورد باعث می شود که دستگاه به هیچ عنوان دیده نشود و جزء دسته ارتودنسی های زیبایی قرار بگیرد.

اساسا سه دسته اصلی ارتودنسی نامرئی یا زیبایی وجود دارد :
۱) ارتودنسی با الاینر شفاف
۲) ارتودنسی پشت دندان یا لینگوال
۳) ارتودنسی با براکت های هم رنگ دندان (سرامیکی یا پلاستیکی)
هر سیستم یا تکنیکی در ارتودنسی مزایا و معایب خود را دارد. سیستم لینگوال نیز از این قاعده مستثنی نبوده و دارای محاسن و محدودیت های مختص به خود است.

مزیت های سیستم لینگوال

۱) دیده نشدن مهمترین مزیت این تکنیک است چرا که ناحیه پشت دندان رویت نخواهد شد و اگر خود بیمار عنوان نکند کسی متوجه نخواهد شد که او ارتودنسی کرده است.
۲) به خاطر قرار گرفتن در ناحیه پشت دندان ها، احتمال صدمه به پشت لب ها و مخاط گونه و دهان از بین می رود.
۳) به دلیل اختصاصی بودن و انجام اسکن های داخل دهانی و ساخت و موقعیت دهی در کمپانی بسیار دقیق هستند.

بیشتر بدانید:  چگونه درد ارتودنسي را تسكين دهيم؟

معایب سیستم لینگوال

۱) بسیار گران قیمت هستند چرا که قیمت خود براکت ها بالاست و نیز مراحل اسکن داخل دهانی و تهیه قالب های سه بعدی و دقیق و مراحل لابراتواری دیجیتالی بر هزینه آن می افزاید (شکل ۲).

Lingual2
شکل ۲.الف. مرحله طراحی براکت ها در سیستم لینگوال

 

Lingual4
شکل ۲.ب. طراحی دقیق هر براکت بصورت دیجیتالی
Lingual3
شکل ۲.ج. طراحی دیجیتالی موقعیت سیم و براکت ها تکمیل شده است
Lingual1
شکل ۲.د. مدل سه بعدی دستگاه لینگوال

۲) به دلیل قرارگیری در مجاورت زبان خصوصا در فک پایین، آزردگی بافتی ایجاد می کنند.
۳) رژیم غذایی باید بسیار نرم باشد حتی نرم تر از ارتودنسی معمولی باشد چرا که درگیری دستگاه ارتودنسی با جویدن بیشتر شده و احتمال کنده شدن براکت ها در آن بیشتر است و نصب مجدد بسیار دشوار است.
۴) عادت کردن به آن دشوارتر از ارتودنسی معمولی است و احتمال تحریک شدن و اذیت شدن زبان کاملا وجود دارد که نیاز به موم ارتودنسی را بیشتر می کند.
۵) تداخل با حرکات زبان در هفته های اول کمی باعث می شود که صحبت کردن و تکلم شما مختل شود و مساله نوک زبانی صحبت کردن (Lisping) اتفاق بیفتد.
۶) در صورت نوشیدن نوشیدنی هایی با قند و اسید بالا (نوشابه، لیموناد و …) تشکیل لکه های قهوه ای و جرم دندانی در ناحیه پشت دندان کاملا محتمل است.
بنابراین به طور خلاصه سیستم براکت های پشت دندان برای کسانی که اصلا تمایل ندارند دستگاه ارتودنسی آن ها دیده شود مناسب بوده ولی بهتر است در موارد و مشکلات ارتودنسی پیچیده از ارتودنسی معمولی استفاده شود، هر چند از نظر دقت و کارآیی کاملا مثمر ثمر است.

عکس دکتر_20

دکتر علیرضا نیک کردار

عضو بنیاد ملی نخبگان، فارغ‌التحصیل سمپاد، دکترای حرفه‌ای دندانپزشکی از شهید بهشتی و دکترای تخصصی ارتودنسی از قزوین. دارای فلوشیپ‌های تخصصی ارتودنسی از مؤسسه بین‌المللی COTS. ثبت ۴ اختراع در حوزه ارتودنسی و چاپ بیش از ۱۵ مقاله (۶ مقاله ISI). مترجم کتاب تخصصی “Contemporary Treatment of Dentofacial Deformities” و برنده جوایز مختلف از جمله جایزه ترجمه سال ۹۳ و جایزه اختراع از جشنواره شهید هدایت.